Lucy Nouwens

Als hooggevoelig kind nam ik alles uit mijn omgeving op. Ik was ervan overtuigd dat het mijn verantwoordelijkheid was om anderen gelukkig te maken. Schilderen en tekenen waren en zijn nog steeds mijn grootste passie. Hiermee maak ik mijn hoofd leeg en mijn hart vol.

Tot 1900 geloofden mensen in Engelen en was hun bestaan iets vanzelfsprekends. Daarna verdwenen ze geleidelijk uit het hart en bewustzijn van de mensen. Nu vliegen ze terug in mijn schilderijen en zijn daar met alle zuivere helende energie om mensen te helpen. Nooit meer eenzaamheid. Engelen zijn voor mij onvoorwaardelijke liefde. Samen is nooit meer alleen. Ik ben hen zo dankbaar. Hierdoor begon ik weer te geloven in mezelf.

Van schilderen in volledige overgave word ik zo gelukkig. Ik ontdekte dat ik met de schilderijen kan transformeren  en dat elk schilderij aangeeft in welk proces ik zit. Ook begrijp ik dat het niet alleen voor mij zo werkt maar dat ook anderen dit voelen. De bezieling die ik in mijn schilderijen kan overdragen.

Schilderij 'de Overgave' had ik net klaar toen mijn moeder het zag. Ze ging ervoor staan, het raakte haar zo diep dat ze begon te huilen. Kort daarna had een lieve collega dezelfde ervaring. Ik heb er toen niet zo bij stil gestaan maar vond wat ik geschilderd had heel goed gelukt. Het liet mijn moeder niet los en die vroeg zich vaak af hoe het toch zou zijn als ze dood zou gaan? Ze vond het maar angstig. Ik zei tegen haar, ach mam het is gewoon overgave aan een andere wereld, terug naar de bron. Jij hebt mooi kletsen zei ze dan... enigzins gerustgesteld was ze wel. Niet lang daarna overleed ze en wilden mijn zusje en ik een bidprentje maken. We zochten alles af maar konden geen mooie foto vinden. En zo kwam de foto van 'de Overgave' op het bidprentje terecht. Ook ging het schilderij mee naar de kerk bij haar begrafenis, zij vond het zo prachtig.

In maart 2019 had ik een expositie in de StadsGalerij in Breda. Daar hing dit schilderij (een groot doek van 2.85 m x 1.60 m) in een kleine ruimte die op een kapelletje leek. Vol verwondering zag ik wat het schilderij met anderen deed. Bezoekers kregen er kracht van, huilden erbij of voelden zich opgeladen, allerlei emoties kwamen eruit. Voor sommigen was de energie te sterk. Die konden niet dichtbij komen of zelfs niet in de ruimte! Dit geldt ook voor al mijn andere schilderijen. Als ik ze maak ben ik op die heilige plek in mijzelf waar tijd en ruimte wegvallen.... zo ontstaan ze.

Sindsdien is 'de Overgave' de verbinding met mijn moeder, onze navelstrengliefde. Er is niets hogers dan de verbinding van een moeder met haar kind, dus meer liefdevol kan niet. Zij, mijn moeder is de bron van waaruit ik schilder. Ook speelt muziek voor mij een belangrijke rol. Als ik aan het werk ben luister ik altijd naar muziek. De 'Overgave' is gemaakt op het lied 'Mothers Blessing' van Snatam Kaur. Vaak doe ik de dingen puur intuïtief en zie later dat het voorbestemd is. Ik heb pas na een lange levensweg kunnen ontdekken en zien wat de werken voor mij maar ook voor anderen kunnen betekenen. Ieder schilderij heeft een eigen verhaal, ik vertel er graag over. Bijzonder is de wijze waarop alle energie met elkaar verbonden is.

Mijn missie is dat er een stuk land komt met zelfgebouwde kapelletjes waarin de schilderijen een plaats krijgen, en mensen mogen helen en verbinding voelen in een liefdevolle sfeer. Hoe prachtig zou het zijn als dat de grote 'love peace trust' plek mag worden. De hemel op aarde creëren dat is wat ik graag zou willen. Er is rust en alles valt op z'n plek. Wat ben ik dankbaar, eindelijk mag ik ZIJN...